My views my expression

While growing up, if I had cold or slight fever my father would often suggest me to wait it out for two days trying natural remedies instead of quick-fix of modern medicine. I always preferred the latter. Few chemicals that can restore your well being. Impatient can very well be my middle name. It is because of modern medicine, life expectancy has increased and people with life-threatening diseases have found a cure. Why wouldn’t someone like modern medicine? I could never understand why people would try alternative medicines when Science had progressed so much and provided better solutions. But it was different for anti-depressants. I grew up seeing my mother who has a history of clinical depression, being so dependent on her medicines that one less dose and it would affect her whole being. She would not be at peace. Being on medication for over 30 years now, there was a dullness that had engulfed her. Not the dullness of a character but dullness that comes from feeling nothing for a prolonged period of time. That’s what antidepressants did to my mother and that’s why I feared those medicines. The fear was so real that the first time I had a breakdown and was diagnosed with Bipolar and prescribed medicines, I did not dare to eat one. I sat on that prescription for weeks till I realised I was causing more harm to myself by not even trying. I was not even giving myself a chance. 

So I took a chance. My first prescription was three medicines, including two heavy anti depressants. I will not name them because its possible they work for someone but they did not work for me. 

What your doctor will not tell you about antidepressants is

• That it takes upto 14 days sometimes for antidepressants to start working for you, if they do. 
• That in the first 2 days you will feel an acute agony throughout your body. The discomfort is unbearable.
• That most antidepressants side-effect is suicide ideation because most depressed people can not bear the pain of adjusting your body to this new medicine.
• That the first time you eat your antidepressant, you will break into sweats and feel chaos inside your brain that you can’t understand.
• That if you find a medicine that works for you, you will be taking them for a long time & when you stop, you’ll suffer withdrawal symptoms.
• That it will numb you down so much that you will feel a never ending sadness & your thoughts will just pause in some sort of vacuum. 
• That most antidepressants don’t work for everyone. That it is still a field where research is ongoing. That it is a hit and trial method. 
• That you don’t have a perfect antidepressant that is catered to your mental health needs in the market.

I might not have found a medicine that works for me without making me feel suicidal or crippled yet. I am still hopeful that maybe some day I will. I’ve read a lot of experiences where people are living fulfilled lives possible solely due to their medication course. I will never give up hope. I’ve in past, yes. Whether it was my own despair combined with antidepressants side effect or something else, I’ve become more cautious about my treatment. 

If you’ve a loved one who is taking antidepressants for the first time, be around that person for the first few days and monitor their response to medicine. You may not realise what thoughts come to a depressed mind, but combined with a wrong medicine, they are enough to push one off a cliff. So be cautious about antidepressants always, no matter what doctors tell you. Be your own saviour.

Collected from blogger Priyanka. Thought of sharing this.

एक सच्चा भारतीय।

*बरं झालं शेतकरी राजा तू संपावर गेलास म्हणून तुला मी काही गोष्टीची आठवण करून देत आहे..आघाडी सरकारच्या काळातील (1999-सप्टेंबर 2014)काही गोष्टीची आठवण करून देत आहे.*

*1) कॉग्रेस-राष्ट्रवादी पक्षाच्या आघाडी सरकारच्या 15 वर्षाच्या कालावधीत बारा-बारा तास तू लोडशेडींग सहन केलंस,आणि रात्रीच्या वेळेला शेतावर जाऊन शेताला पाणी दिलंस,तुझे बायका मुलं नातवंड 15 वर्ष उन्हाळा विजेविना तू सहन केलास(त्यावेळी कॉग्रेस-राष्ट्रवादीच्या आमदार,खासदार,मंत्री यांची बायका मुलं नातवंडे ए.सी बंगल्यात रहात आणि ए.सी कार मध्ये फिरत होते )त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*2) कॉग्रेस-राष्ट्रवादी पक्षाच्या 15 वर्षाच्या कालावधी मध्ये सुमारे दीड लाखाहून अधिक शेतकऱ्यांनी आत्महत्या केल्या,त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*3) लोणावळा जवळील शेतकऱ्यांच्या जमिनी बळजबरीने घेऊन तेथे आधुनिक लवासा सिटी तयार केली,त्यावेळी तू संपावर का नाही गेलास.?*

*4) आघाडी सरकारच्याच काळात या कृषी प्रधान व निसर्ग प्रधान देशात IPL क्रिकेटच्या मॅचेस भरवण्यात आल्या त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास*

*5) केंद्रात 10 वर्ष कृषी मंत्री राहून देखील तुझ्या हिता साठी 'पीक विमा संरक्षण योजना' लागू केली नाही,त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*6) आघाडी सरकारच्या काळात 9 ऑगस्ट 2011 रोजी शेतकऱ्यांवर गोळीबार झाला त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*7) आघाडी सरकारच्या काळात 60 हजार कोटींचा सिंचन घोटाळा झाला,त्यावेळी तू संपावर का नाही गेलास.?*

*8) आघाडी सरकारच्या काळात,मंत्रालयातील 4 थ्या मजल्याला आग लागली,त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*9) धरणात पाणी येत नाही,तर मी काय मुत्रविसर्जन करू का.?असे विधान एका आघाडी सरकार मधल्या मंत्र्याचे तू कसे काय सहन केलेस,त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*10) खरंतर,महाराष्ट्रातील शेतकऱ्यांच्या आत्महत्येला कारणीभूत कॉग्रेस-राष्ट्रवादीच्या आमदार,खासदार,मंत्री यांचे चमचे लोक आहेत.कारण हे चमचे लोक आमदार,खासदार,मंत्री यांच्याकडून निवडणूकीच्या काळात,लोकांना वाटण्यासाठी पैसा घेतात आणि यातील निम्मे पैसा जनतेला वाटतात व निम्मे पैसा हे चमचे लोक स्वतःच्या खिशात घालतात.आणि हा बळकावलेला पैसा,हे चमचे लोक तुम्हा शेतकरी लोकांना 3%,5%,10%,15% या सावकारी दराने कर्ज देतात आणि उत्पन्नाचे साधन एकच शेती असल्यामुळे ह्या चमच्या लोकांमुळे शेतकरी आत्महत्येस प्रवृत्त होत आहे.या चमच्या लोकांच्या सावकारी कर्जा विरूद्ध त्यावेळेस तू संपावर का नाही गेलास.?*

*एक सच्चा भारतीय*

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. खिशात भरपूर पैसा असल्यावर आपण आनंदी असण्याची काहीही शाश्वती नसते पण जवळ पुरेसा पैसा नसला की दुःख ग्यारंटीड असतं!! याची उप-गंमत म्हणजे ‘पुरेसा’ म्हणजे काय हे आयुष्यात कधीही समजत नाही… उप-उप-गंमत अशीये की पुरेसा म्हणजे किती हे ठरवलं आणि तेवढा मिळवलाच तरी तो ‘पुरत’ नाही आणि पुरेसाची व्याख्या पुन्हा बदलते!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. आपल्याला आपल्या शिक्षण, लायकी आणि कष्टांच्या मानानी कमीच मिळतो आहे असं वाटत असतं. आपल्यापेक्षा कमी शिक्षण किंवा लायकी असलेल्या आणि नगण्य कष्ट करणाऱ्यांना खूप जास्त मिळतोय असं वाटत असतं. आपल्याला जो मिळतो तो टिकत नाही, इतरांकडे मात्र टिकतो असं वाटत असतं. आपल्याला बेसिक गरजांनाही पुरत नाही, इतरांकडे अफाट उधळपट्टी करायला असतो असं वाटत असतं. आणि हे असं म्हणजे असंच सगळ्या सगळ्यांनाच वाटत असतं! इतरांच्या तूलनेत आपला पैसा ही फार म्हणजे फार गंमतशीर गोष्ट आहे!!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. तो एका दरवाज्यानं येतो आणि हजार खिडक्यांवाटे पसार होतो! आला की खूप छान, भारी, मस्त, बरं वगैरे वाटतं. पण तो नुसताच येऊन थांबल्यानं आणि घरात साचून राहिल्यानं त्यातून काही म्हणजे काही मिळत नाही. म्हणजे आपल्याकडे खूप पैसा आलाय हे भारी वाटलं तरी त्यानं पोटही भरत नाही आणि इतर सुखंही मिळत नाहीत. पोट भरायचं आणि इतर काही मिळवायचं तर त्याला अनंत खिडक्यांमधून बाहेरच जाऊ द्यावं लागतं. पैसा आपल्यामुळे मिळणारं सुख मोठं का खर्चल्यामुळे मिळणारं हे ठरवता येत नाही, कारण पैसा अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. ‘दैव देतं आणि कर्म नेतं’ म्हण पैशाला लागू होत नाही. पैसा कष्ट केल्यानं, म्हणजे ‘कर्मानं’च मिळतो. क्वचित कधी दैवामुळंही मिळू शकतो, लॉटरी वगैरे लागल्यावर, पण तो काही शाश्वत मार्ग नाही. रेग्युरल, नियमित वगैरे पैसा मिळवायचा तर अफाट कष्ट पडतात, ‘कर्म’ करावं लागतं. पण ‘कर्मानं’ मिळालेला पैसा ‘दैवा’मुळे एका क्षणात नाहीसा होऊ शकतो. चोरी म्हणू नका, टॅक्स म्हणू नका, आजारपणं म्हणू नका, अपघात म्हणू नका, भूकंप म्हणू नका… काय वाट्टेल ते ‘दैव’ किंवा योगायोग समोर उभे ठाकतात आणि कर्मानं कमावलेल्या पैशाचं क्षणार्धात होत्याचं नव्हतं होऊ शकतं… ‘कर्म कमावतं अन दैव हिसकावतं’ ही पैशाच्या बाबतीतली म्हण असायला हवी!!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. दुसऱ्याकडून उधार घेतलेला पैसा कधीच लक्षात रहात नाही आणि दुसऱ्याला उधार दिलेला पैसा कधीच विसरला जात नाही!! जे उधारीचं तेच मदतीचं, तेच दान-धर्माचं, तेच खर्चाचं वगैरे. आपल्याला मिळालेलंही आपलंच आणि आपण दिलेलंही आपलंच हे फक्त पैशाच्या बाबतीत घडतं, कारण पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे!!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. ज्याच्याकडे नाही त्याला कमवावासा वाटतो. ज्याच्याकडे आहे त्याला अफाट कमावावासा वाटतो आणि ज्याच्याकडे अफाट आहे त्यालाही अजून जास्त अफाट कमवावासा वाटतो. माझ्याकडे आहे तेवढा पुरेसा आहे, मला अजून जास्त पैसा नको असं कोणी म्हणजे कोणी म्हणत नाही.

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. ‘पैशापाशी पैसा जातो!’ जिथे ऑलरेडी खूप पैसा आहे तिथे अजून अजून पैसा जात रहातो. जिथे खूप कमी पैसा आहे तिथून पैसा जमेल तेवढ्या लवकर कल्टी मारत रहातो.

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे. पैसा मिळवण्यासाठी आयुष्यभर आपण खपतो. मग एक दिवस आपण ‘खपल्यावर', आपण निघून जातो, पैसा इथेच रहातो!!

पैसा ही अत्यंत गंमतशीर गोष्ट आहे!

मुंबई मुंबई आिण मुंबई

*मुंबई मुंबई मुंबई तिथे आहेतरी काय?*



१० रूपयाला वडापाव आणी ८ रूपयाला चाय.

आला पाहुणा घरी तर आखडून बसायच पाय.

आणायची १०० रु. किलोचे चिकन नी सांगायचे

... बोकडाच मिळतचं नाय.

अहो पगार कमी सांगुन इज्जत

गमवायची नाय.

मुंबई मुंबई मुंबई तिथे आहे तरी काय?



सकाळी सकाळी 7:30 वाजता उठायच.

बिना तोंड धुता खिडकित यायच.

शेजारच्या पोरीला collegeला जाताना

हळूच म्हणायच, हाय.

तीने रागात पाहिलं तर,

म्हणायच सुंदर माझी ताय..

मनातल्या मनात एक शिवी घालून बोलायच..

राँग नंबर लागला की काय?

अहो मुंबई मुंबई मुंबई तिथं आहे तरी काय??



रिक्षाची भीड, गल्ली बोळातले रस्ते

बाइक वाल्यांची किर किर,

फेरीवाल्यांची दादागिरी,

सडलेली कोथींबीर,

कच्चा कुच्चा वडापाव,

आणि पानी पुरी खाऊन

पर प्रांतीयांनाच म्हणायचे भाय.

अहो मुंबई मुंबई मुंबई तिथेआहे तरी काय??



पाण्यासाठी पळायच, गॅससाठी रांगा

कामाला जाण्या अगोदरच

फैक्ट्रीचा वाजतो भोंगा.

धावत धावत टाकाव्या लागतात

ट्रेन मधे ढेंगा.

ट्रेन मधल्या गर्दीत

आपण असतो आतमध्ये

आणि बाहेरच लटकतात पाय..

दादा मुंबई मुंबई मुंबई म्हणजे आहे तरी काय??



काही ही असुद्यात

पण करोडो कुटुंबाची पोशिंदा ती

तीच आमची ताय आणि तीच आमची माय..

आमच्या मुंबईचा आम्हाला अभिमान हाय

आहो मुंबई मुंबई मुंबई म्हणजे आहे तरी काय

गरिबाच पोट आणि दुधावरली साय.
रात्रीची कुशीत घेते मुंबई माझी आय .

     ।। मी मुंबईकर ।।

सत्य वचन

_*निवांत वाचा. खरोखर छान वाटेल...*_

 कुणाच्या सांगण्यावरुन

आपल्या मनात एखाद्या

 व्यक्तीबाबत चांगले वा वाईट

 मत बनवण्यापेक्षा, आपण

स्वतः चार पावले चालुन

समोरासमोर त्या व्यक्तीशी

संवाद साधुन मगच खात्री

करा.

नाती जपण्यासाठी
   
संवाद आवश्यक आहे ...

 बोलताना शब्दांची उंची

 वाढवा आवाजाची उंची

नाही.

कारण..    पडणाऱ्या

 पावसामुळे शेती पिकते,

 विजांच्या कडकडाटामुळे

 नाही..आणि वाहतो तो झरा

असतो आणि थांबतं ते डबकं

असतं..डबक्यावर डास

 येतात आणि झऱ्यावर

 राजहंस!!  
 निवड आपली आहे.."
 
कुणा वाचून कुणाचे काहीच

 आडत नाही हे जरी खरे

 असले तरी कोण कधी

 उपयोगी पडेल हे सांगता येत

 नाही.

डोक शांत असेल तर निर्णय

 चुकत नाहीत,

अन्...

भाषा गोड असेल तर माणसं

 तुटत नाहीत.

अगर ...

एक हारा हुआ इंसान

हारने के बाद भी मुस्करा दे !

तो जितने वाला भी

जीत की खुशी खो देता हैं।

ये है मुस्कान की ताकत ...

 जपून टाक पाउल ...

इथे प्रत्येक वाट आपली नसते

 जपून ठेव विश्वास ...

इथे प्रत्येक माणुस आपला

 नसतो जपून घे निर्णय .

इथे प्रत्येक पर्याय

 आपला नसतो

जे भांडल्यावर आधी क्षमा

 मागतात, त्यांची चुक असते

 म्हणून नव्हे,तर त्यांना

 आपल्या माणसांची पर्वा

 असते म्हणून...

जे तुम्हाला मदत करायला

 पुढे सरसावतात ते तुमचे

 काही देणे लागतात म्हणून

 नव्हे, तर ते तुम्हाला आपलं

 मानतात म्हणुन..!
   
*मोर* नाचताना सुद्धा रडतो...

 आणि...

*राजहंस* मरताना सुद्धा

 गातो...

दुःखाच्या रात्री झोप

 कुणालाच लागत नाही...

आणि

सुखाच्या आनंदात कुणीही

 झोपत नाही.

यालाच जीवन म्हणतात.

किती दिवसाचे आयुष्य

 असते?

आजचे अस्तित्व उद्या नसते,

मग जगावे ते हसून-खेळून

कारण या जगात उद्या काय

 होईल

ते कोणालाच माहित नसते...

म्हणुन *आनंदी* रहा...

आयुष्यात कोणत्याही कामाला
                लहान समजू नका...

                           कारण...

          कोणी लोखंडाचं काम करून

                    *' टाटा ' बनला !!*

           कोणी चपलांचं काम करून

                    *' बाटा ' बनला !!*

         कोणी टेलिफोन पुसता पुसता

             *' DSK ' बिल्डर बनला !!*

           कोणी गाड्या पुसता पुसता

                   *'अंबानी ' बनला !!*

         तर कोणी चहा विकता विकता

                 *' PM ' बनला...!!!*

मला हि पोस्ट आवडली म्हणुन मि खास लोकांना पाठवत आहे

B+VE😊👍💐

Why It's me❓

WHY ME?

A Beautiful Message

by Arthur Ashe,

The Legendary Wimbledon Player was dying of AIDS

which he got due to Infected Blood he received

during a Heart Surgery in 1983!

He received letters from his fans, one of which conveyed:

"Why did God have to select you for such a bad disease?"


To this Arthur Ashe replied:

50 Million children started playing Tennis,

5 Million learnt to play Tennis,

500 000 learnt Professional Tennis,

50 Thousand came to Circuit,

5 Thousand reached Grand Slam,

50 reached Wimbledon,

4 reached the Semifinals,

2 reached the Finals and

when I was holding the cup in my hand, I never asked God

"Why Me?"

So now that I'm in pain how can I ask God

"Why Me?"

Happiness keeps you Sweet!

Trials keep you Strong!

Sorrows keep you Human!

Failure keeps you Humble!

Success keeps you Glowing!

But only, Faith keeps you Going!

 Sometimes you are not satisfied with your life,

while many people in this world are dreaming of living your life.


A child on a farm sees a plane fly overhead dreams of flying.

But, A pilot on the plane sees the farmhouse & dreams of returning home.

That's life!

Enjoy yours... If wealth is the secret to happiness,

then the rich should be dancing on the streets.

But only poor kids do that.


If power ensures security, then VIPs should walk unguarded.

But those who live simply, sleep soundly.


If beauty and fame bring ideal relationships,

then celebrities should have the best marriages.

Live simply. Walk humbly and love genuinely!

थंडे का फंडा

थंडे का फंडा

उन्हाळा सुरु झाल्याने थंडाव्यासाठी आता काही ना काही उपाययोजना करणं गरजेचं आहेच. शरीराला थंडावा मिळेल अशा प्रकारचा आहार घेण्याचा आता तुम्ही विचार करत असाल. आपल्या देशातच पूर्वापार चालत आलेले असे काही पदार्थ आहेत जे उन्हाळ्याचा त्रास कमी होण्यास मदत करतील. त्यांची माहिती खालीलप्रमाणे

दही- या दिवसात बद्धकोष्ठता, गॅस आणि ऍसिडिटीचा त्रास होणाऱ्यांसाठी दही खाणं अगदी मस्ट! अर्थात हे दही घरी लावलेलं असावं. दहीभाताचा जेवणात समावेश असणं हे आरोग्याच्या दृष्टीने फायदेशीर आहे.

गुलकंद- गुलाब पाकळ्या, साखर आणि अन्य काही वनौषधींचा वापर करून बनवण्यात येणारे गुलकंद हा उन्हाळ्यातील आणखी एक अप्रतिम पदार्थ! उन्हाळ्याच्या दिवसातही चेहऱ्यावरची तकाकी तशीच ठेवण्याचं काम गुलकंद सहज करू शकतो. सकाळी उठल्यावर एक चमचा अथवा दुपारच्या आणि रात्रीच्या जेवणांनंतर अर्धा चमचा गुलकंद खाल्ल्यास या दिवसात फायदेशीर ठरतं.

सब्जा- अगदी पूर्वीच्या काळापासून भारतातील अनेक घरांमध्ये फालुदा, ताक, खीर अशा पदार्थांमध्ये सब्जा आवर्जून घातला जातो. तत्काळ थंडावा मिळण्यासाठी सब्जा अतिशय गुणकारी आहे. ग्लासभर पाण्यात भिजवलेला सब्जा घालून ते पाणी पिणं वजन घटवण्यासाठीही अतिशय उपयोगी आहे.

आंबा- खाण्यापूर्वी २० ते ३० मिनिटे आंबा पाण्यात भिजवून ठेवावा. जसा चवीला चांगला तसाच संपूर्ण शरीरयंत्रणेत लगेच सुसूत्रता आणून देण्यासाठीही आंबा मदत करतो. अनेकांना ठाऊक नसलेली आणखी एक गोष्ट अशी, की आंबा वजन कमी करण्यासाठीही उपयुक्त आहे.

नारळ पाणी- सोडिअम आणि पोटॅशियम योग्य प्रमाणात असलेलं नारळ पाणी त्वचेला तजेलदार ठेवण्यास अतिशय फायद्याचं आहे. सतत येणारे क्रॅम्प्स आणि डिहायड्रेशन यावर नारळ पाणी हा उत्तम आणि सोपा उपाय होय.

जिरे- या मसाल्याच्या पदार्थांमधील घटकाचा, उन्हाळ्यात उपयुक्त ठरणाऱ्या गुणांबद्दल अनेकांना माहीत नसतं. मेद कमी करण्यास मदत करणं, नसांना आराम देणं या गोष्टी जिऱ्याचा सेवनाने साध्य होतात. भाजलेल्या जिऱ्याची पावडर आणि चिमूटभर काळं मीठ ताकात घालून प्यायल्यास शरीराला हवा असलेला थंडावा मिळाल्याचं तुम्हाला सहज जाणवेल.

माठातलं पाणी- एक मातीचा माठ, एक मलमलचं कापड आणि खस-खसचा पाला यापासून तुम्ही थंडावा मिळेल असं पेय तयार करू शकता. मडक्याच्या तळाशी खस-खसचा पाला टाका आणि त्यात पाणी भरून ठेवा. सच्छिद्र माठ आणि खस-खसमुळे शरीराला थंडावा मिळतो.

काजूगर- संत्र्यापेक्षा अधिक प्रमाणात व्हिटॅमिन 'सी' असलेले काजूगर फॅट्स कमी करण्यासाठी फायद्याचं आहे. हे रसाळ फळ उन्हाळ्यात खाणं नक्कीच फायदेशीर आहे

ज्वारी- शरीराला आवश्यक असलेला थंडावा देण्याची नैसर्गिक क्षमता ज्वारीत आहे. व्हिटॅमिन बी१, लोह आणि फायबर यांचं भरपूर प्रमाण असलेली ज्वारी वजन नियंत्रणास मदत करते. बाजरीच्या भाकरीचा आहारात समावेश केल्यास वजन नियंत्रित राखण्यास नक्कीच मदत होईल.

कोकम सरबत- तोंडाचा आणि पोटाचा अल्सर होऊ न देण्याचे गुणधर्म असलेलं कोकम लठ्ठपणावर मात करायला मदत करतं. या गुणधर्मांमुळे उन्हाळ्यात उपयुक्त ठरणारं कोकम सरबत, कॅन्सरसारख्या आजाराला दूर ठेवण्यासही मदत करत असल्याने ते आवश्य खावं.

Pigeons r better then Humans

Received this post, simply loved it.
Hence sharing..

In an ancient temple, a number of pigeons lived happily on roof top.

 When the renovation of the temple began for the annual temple feast the pigeons relocated themselves to a Church nearby.

The existing pigeons in the Church accommodated the new comers very well.

Christmas was nearing and the Church was given a facelift, All the pigeons had to move out and look for another place.

They were fortunate to find a place in a Mosque nearby, The pigeons in the Mosque welcomed them happily.

It was Ramadan time and the Mosque was repainted, All the pigeons now came to the same ancient temple.

One day the pigeons on top found some communal clashes below in a market square.

The baby pigeon asked the mother pigeon
"Who are these people ?

The mother replied; they are "Human beings".

The baby asked,
But why are they fighting with each other...?

The mother said "These human beings going to temple are called 'Hindus' and the people going to Church are called 'Christians' and the people going to Mosque are called 'Muslims'.

The Baby pigeon asked, "Why is it so? When we were in the Temple we were called Pigeons, when we were in the church we were called Pigeons and when we were in the Mosque, we were called Pigeons. Similarly they should be called just
'Human beings' wherever they go"?

The mother Pigeon said,
'You and me and our Pigeon friends have experienced God and that's why we are living here in a highly elevated place peacefully.

These people are yet to experience God.

Hence they are living below us and fighting and killing each other.

Don't Just Read this just think as Many of us Should Have Thinking as Pigeons ,How beautiful the world would' b? 😊

अरे कसा जगेल माझा बळीराजा

*_अत्यंत महत्वाचे_*
*_अन्यथा कृषिव्यवस्था कोसळून पडेल_*......................................
****************************
       *इ.स. १९७३ ला आणि २०१५ ला शेतमालाचे भाव , मजुरी , नोकरदारांचे पगार यात झालेली वाढ बघितल्यानंतर नक्कीच आपल्या धडावर आपले शिर आहे का ? असा प्रश्न पडेल.*
--------- ------------------------------------
*वस्तू*      |●१९७३*    | २०१५*      |  वाढ पटीत

 ----------|----------      |------------   -|-
 कापूस  | रुपये ५००  |   ४०५०     | ८.१ पट
 
  ज्वारी   |  "     २००   |   १५००     | ७.५ पट  
         
  गहू      |  "        ४००   |    १८००     |४.५ पट
         
  तांदूळ  | "      ६००  |  ३०००        | ५    पट
     
  पेट्रोल  | "        ३     |      ६७       | २२.३ पट  
 
-   डिझेल|"       २      |   ५४          |  २७   पट
                                     
   मजुरी |  "      ५       |     २००      |  ४०   पट      
            |                |    ( दिवस )        
    सोने  |  ४०० तोळा  २७०००      | ६७.५ पट  

 शिपाई  | १७५महिना| १५०००       | ८५   पट    
                         
 कनिष्ठ  |२२५ महिना|  २००००      | ८८.८ पट                                        
 लिपिक                                        
 
प्राध्यापक |६००महिना| १२५०००   |  २०८ पट                                  
----------------------------------------------
       *म्हणजे ४२ वर्षात शेतमालामध्ये ४.५ पटीपासून ते ८.१ पटीपर्यंतच वाढ*...............

       *मजुरीमध्ये मात्र ४० पट वाढ* ...
*आणि कर्मचाऱ्यांच्या पगारात तर ८५ पटीपासून ते २०८ पट वाढ*

        *आरे कसा जगेल माझा बळीराजा......शेतीला मुबलक पाणी नाही , वीज नाही , रस्ते नाहीत , खते ,औषधी, बी-बियाणे महागली, त्यातही निसर्गाचा अनियमितपणा*.....................

       *कसा जगेल तो , कशी शिकतील त्याची मुलं बाळ*. *खेद वाटतोय आपण सारे शेतकऱ्यांची मुलं असूनही*. *कृषिप्रधान भारतात कर्जप्रधान झालोत*.......

*ढोर मेहनत करून पिकवणार शेतकरी व त्याचा भाव ठरवणार व्यापारी. हा कशा कृषिप्रधान देश, हा कोणता न्याय,    ही  कोणती पध्दत*

*आजपर्यंतच्या सर्वच राज्यकर्त्यांचे शेतीविषयी उदासीन धोरण , यामुळे हा "अहोरात्र काबाडकष्ठ करणारा जगाचा हा पोशिंदा "आज भयंकर संकटात सापडला आहे त्याला मदतीची व सहानुभूतीची गरज आहे*

*शेतीला उद्योगाचा दर्जा मिळालाच पाहिजे. उत्पादन खर्चावर आधारित हमीभाव शेतमालाला मिळालाच पाहिजे.*

       *या संकटातून बळीराजा वाचवण्यासाठी पर्याय.....जागे व्हा  ! संघटित व्हा  !!  या पांढरपेशी व शोषक व्यवस्थेला ठिकाणावर आणण्यासाठी निश्चय करूया*  !!!

IS URINAL necessity at station .

I have written this complaint to Railway but no reply.still I m thinking is d toilet required at the station . The Virar railway station has 8 platforms but only one toilet. Yes it's fact There is only one toilet that to at the exterior end of platform no 2. I had request the railway minister to take this complaint on priority basis .Human cannot avoid natures call but if u r at virar station there is no toilet nearby not even outside the station just be prepared. ‪
Is this the government careless about basic things. I am just thinking of senior citizen who are unable to control natures call where will they go!

Below is the Link of the petition send to railway minister


 https://www.change.org/p/mr-suresh-prabhu-do-we-need-toilet-at-virar-railway-station?recruiter=677174381&utm_source=share_petition&utm_medium=twitter&utm_campaign=share_twitter_responsive‬

Collection on Savarkar notes.

माझा मामेभाऊ शिक्षणासाठी लंडन येथे आहे. त्याने शब्दबद्ध केलेली पोस्ट :

दि. २६ फेब्रुवारी १९६६, भारतात जन्माला आलेल्या प्रत्येक हिंदूंच्यासाठी जगण्यास कठीण गेलेला दिवस. स्वातंत्र्यवीर विनायक दामोदर सावरकर उर्फ तात्याराव सावरकर यांच्या ५१ व्या पुण्यतिथी निमित्त थोडंसं जे काही वाचलंय, ऐकलंय आणि आज मी स्वतः लंडनमध्ये जे अनुभवलंय ते मांडण्याचा एक छोटा प्रयत्न. सर्वप्रथम त्यांच्या स्मृतीस साष्टांग दंडवत

भारतात असताना सावरकरांचं साहित्य वाचण्याचा फार कमी योग आला पण इकडे लंडनला आल्यावर मी खऱ्या अर्थाने सावरकर वाचायला लागलो, समजायला लागलो आणि त्यावरून एक मात्र नक्की जाणवलं कि त्यांनी जी काही तत्त्व मांडली आहेत ती आपण आज सुद्धा अवलंबू शकतोय. मला इंग्लंडला येऊन तसे आता ५ महिने होत आले पण मनात कायम एक भीती असायची कि परका देश, सगळा शून्यातून जम बसवायचा आणि त्यात ब्रिटिश लोकांच्या मनात असलेला भारतीय लोकांबद्दलचा काहीअंशी द्वेष (जो आता फार कमी झालाय पण पूर्ण संपलेला नाही) पण मग सदैव प्रवाहाच्या विरोधात वाहणाऱ्या आणि त्या तत्त्वांशी एकनिष्ठ असणाऱ्या अशा निर्भीड आणि धाडसी तात्यारावांकडून परक्या देशात सुद्धा धिटाईने जगण्याची जणू नवीन उमेद मिळाली असं म्हणायला हरकत नाही.

आज एवढ्या सोयीसुविधा उपलब्ध असूनसुद्धा एवढ्या अडचणी येतात इथे आणि मन खायला उठतं कधीकधी आणि परत भारतात येण्याची इच्छा होते. १९०६ साली तात्यारावांनी बॅरिस्टर करण्यासाठी ती ४-५ वर्ष कशी काढली असतील आणि तेही अगदी जेमतेम पैशामध्ये कसं काय सगळं भागवलं असेल देव जाणे. हे सगळं असं जगताना प्राण तळमळणं स्वाभाविक आहे यात शंका नाही.

इकडे आल्यावर तात्याराव इंग्लंडमध्ये राहिलेले ते घर बघायची खूप इच्छा होती आणि आज त्यांच्या ५१व्या पुण्यतिथीचे निमित्त साधून तिथे जाण्याचा योग्य सुद्धा जुळवून आणला. 65 Cromwell Avenue, Highgate, London N6 5HS हा त्या घराचा पत्ता. फारशी माहिती नसल्यामुळे आणि एकंदरच आज रविवार असल्यामुळे रस्त्यावर अगदी एखादा माणूस दिसत होता म्हणून तिथे पोचायला थोडा वेळ लागला. पण जेव्हा ती Blue Plaque बघितली ब्रिटिशांनी लावलेली तेव्हा अक्षरशः तात्यारावांनी या भारतभूमीच्या स्वातंत्र्यासाठीच्या केलेल्या कार्याचं गांभीर्य डोक्यात लक्ख प्रकाश पाडून गेलं. त्यावर असं लिहिलंय "GREATER LONDON COUNCIL. VINAYAK DAMODAR SAVARKAR 1883-1966 Indian Patriot and Philosopher lived here". मी त्या घराचे २ फोटो आणि माझ्या इथल्या रूममध्ये लावलेला असे फोटो टाकतोय या पोस्ट सोबत. त्यात कळेल कि साधारण ६-७ पायऱ्या चढून वर गेल्यावर मुख्य दरवाजा आहे. तिथे पोचल्यावर मी त्या पायरीवर एक पुष्पगुच्छ ठेवला आणि डोकं टेकून नमस्कार केला आणि तात्यारावांच्या चरणस्पर्शाचा अनुभव घेतला तेव्हा स्वतःचाच अभिमान वाटला. मामाशी फोनवर बोलणं झाल्यावर १५ मिनिटे निस्तब्ध होऊन फक्त ती निळी पाटी बघत उभा होतो. डोक्यात विचारांचा काहूर माजलं होतं आणि त्यात भरीस भर म्हणजे तिथे १ ब्रिटिश कुटुंब आलं ७० ओलांडलेले आजी-आजोबा, त्यांचा मुलगा-सून आणि २ नातवंड. त्यातल्या आजोबांचं आणि माझं संभाषण मुद्दाम इथे सांगतो -
आजोबा - "Are you Indian?"
मी - "Yes, I am"
Where are you from?
मी - "I am from Maharashtra"
आजोबा - "Oh I see, looks like you're Marathi so we should speak Marathi, हो कि नाही"
हे ऐकल्यावर मला स्वतःला सावरायला क्षणभर गेला कारण ते पूर्ण कुटुंब शुद्ध मराठी बोलत होत माझ्याशी आणि त्याहून अभिमानाची गोष्ट म्हणजे तिथून पुढचा पाऊण तास आम्ही चक्क शुद्ध मराठीत गप्पा मारल्या आणि त्यातले ४० मिनिटं मी फक्त ऐकत होतो. त्यांनी स्वतःहून मला विचारला कि तात्यारावांच्या पुण्यतिथीमुळे आला आहेस का इथे? मी हो म्हणताच त्यांनी त्यांच्या हातातला पुष्पगुच्छ मला दाखवून आम्ही पण त्यासाठीच आलोय असं सांगितलं. विशेष म्हणजे ते गेले ५१ वर्ष न चुकता इथे येतायेत. सगळ्यांनी अगदी नातवंडांनी सुद्धा पायरीवर डोकं टेकून नमस्कार केला आणि आमचं बोलणं पुन्हा सुरु झालं. त्या कुटुंबाचा तात्यारावांबद्दलचा आदर आणि निष्ठा बघून मनापासून भारतीयांची किव आली. घराच्या बाहेर गर्दी बघून आतून एक ब्रिटिश बाई बाहेर आल्या आणि त्यांनी सांगितलं कि सकाळपासून १०-१२ ब्रिटिश कुटुंब येऊन गेली पण मी पहिलाच आणि एकमेव भारतीय बहुदा तिथे भेट देणारा. त्यांनी विचारला तुम्हाला जर घर बघायचा असेल तर तुम्ही बघू शकता आत येऊन (फोटो काढता आले नाहीत कारण त्यांनी तशी अट घातली होती) ते पूर्ण घर बघण्याची संधी मिळाली. मनापासून आनंद झाला. साला ज्या ब्रिटिशांविरुद्ध सावरकरांची लढाई होती ते सुद्धा नतमस्तक झाले त्यांचा चरणस्पर्श करण्यासाठी. सावरकरांनी लिहिलेलं सगळं साहित्य त्या आजोबांच्या घरात मराठी मध्ये उपलब्ध आहे आणि ख्रिस्ती असून सुद्धा ते रोज गीतेतले ५ श्लोक म्हणल्याशिवाय कामाला सुरुवात करत नाहीत. मी त्यांचा फोटो काढायला गेलो तर त्यांनी मला सांगितलं आमचा फोटो काढण्यापेक्षा भारतातल्या प्रत्येक घरात सावरकरांचा फोटो लागेल यासाठी प्रयत्न करा तुम्ही सगळे भारतीय. निःशब्द झालो मी.

काय आपण कुठे आहोत? कधी कळणार आपल्याला सावरकरांची किंमत? भारत-पाकिस्तान, हिंदू-मुसलमान, ब्राम्हण आणि इतर समाज, आरक्षण, मोर्चे, निवडणुका, पक्ष, प्रचार, युती हे सगळं सोडून कधी बाहेर येणार आपण? आजपर्यंत गांधीमार्गाने क्रमणा करून घेतला ना आपण अनुभव? एकातरी दलित नेत्याने दुसरं पतितपावन मंदिर बांधलं का हिंदुस्थानात? तरीही सावरकर ब्राम्हणवादी.. हे जर असंच चालू राहिलं तर अखंड भारताचं स्वप्न भंगल्याशिवाय राहणार नाही हे आपण लक्षात घेतलं पाहिजे. खरंच आपल्याला आतातरी सावरकरांनी सांगितलेल्या तत्त्वांची अंमलबजावणी करायची नितांत गरज आहे. हे जर नाही केलं तर येत्या काही वर्षात भयाण परिस्थिती निर्माण होणार आणि त्यासाठी आत्तापासून मनाची तयारी करायला लागेल.

काही ज्या सहज शक्य आहेत त्या गोष्टी करायला काहीच हरकत नाही -
१. आपल्या मुलांना Doremon बघायला जो काही वेळ देता त्यातले फक्त १५ मिनिटं अवांतर वाचन करण्यासाठी सावरकर उपलब्ध करून द्या. (मला इथे अगदी नमूद करावंसं वाटतंय कि माझी मामी सौ. Manjusha Kulkarni हिने नेहमीचं अशी पुस्तकं वाचण्याचा मुलांना आग्रह केला आणि त्याचा परिणाम आणि कालांतराने वागणुकीत झालेला बदल मी स्वतः अनुभवलाय)
२. सावरकरांचं साहित्य मिळत नाही/मिळालं तरी महाग आहे असली कारण यायला नकोत म्हणून इथे एक लिंक देतोय तिथे त्यांचा सर्व साहित्य मोफत PDF स्वरूपात मराठी आणि इंग्लिश दोन्ही मध्ये उपलब्ध आहे.

http://www.savarkar.org/en/download

http://www.savarkarsmarak.com/downloadbooks.php

३. आपण आपल्याच महाराष्ट्रात मराठी बोलत नाही हे अगदी चुकीचं आहे म्हणून आज पासून रिक्षावाला, भाजीवाला आणि पाणीपुरीवाल्या भैया सोबत सुद्धा मराठीतच बोलायचं.
४. फक्त पैसे कमावून आणि डौलदार शरीर असून उपयोग नाही त्यात निर्भीडपणा किती आहे हे महत्वाचं. हे अंगिकारण्याचा प्रयत्न करूया आणि मग काही दिवसात आपल्याला स्वतःलाच बदल जाणवू लागेल.

या अशा काही सोप्या गोष्टी करून जेव्हा आपण सावरकरांचे विचार घराघरात पोचतील, त्यांनी केलेल्या त्यागाची जाणीव झाल्यावर जेव्हा मन पेटून उठेल त्यादिवशी सावरकरांनी केलेल्या कष्टाचं आणि त्यांच्या पूर्ण कुटुंबाच्या वाताहतेचं चीज झालं असं म्हणता येईल.

इथेच थांबतो. पुन्हा भेटूया. आणि आपल्या प्रतिक्रिया नक्की comment मध्ये कळवा. ब्रिगेडी आणि गांधीवाद्यांनी कृपा करून आपली अक्कल पाझळु नये. शुद्ध मराठीत अतिभयंकर अपमान करण्यात येईल. शुद्ध मराठी याकरता कारण इंग्लिश शिकायला तुम्हाला बाकी सगळ्या गोष्टींवर डोकं लावल्यामुळे वेळ झाला असेल असं वाटत नाही.
वंदे मातरम...!!!
अखंड हिंदुस्थान अमर रहे...!!!

-- संकेत बोपर्डीकर
लंडन

Where are we moving

After terrific business  slow down and the current GDP  growth bucks 7% in Q3, Indian economist predict a perfect storm is brewing across India’s industrial complex, one that will truly test the country’s demographic dividend. Post deminitisation industrial Q3 results has declined and whereas market strategy  for future in which new projects could be driven largely by automation and robots could put paid to the aspirations of millions of young men and women readying to join the workforce every year.as per the employment presumption it says there is no new job as per current data analysis of industrial growth.
Many financial institution who were up with new project have slack in recruitment and almost Postponed or adjusted with current employees from the other department .
Technical employees are stressed with IT companies cutting jobs and no new openings. where is the country heading for with Trumps unnatural new amendments or Modinomics.